* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] Buyuran, əmr edən, hökm edən; başçı, böyük. Millətə çatdıqca qəm, əyyaş idik; Hakimə yar, amirə qardaş idik. M.Ə.Sabir. Yavər mətbəxdə xörək hazırlayır Şəhla xanım bir amir kimi ona göstəriş verirdi. S.Rəhimov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / amir3 AMİR1 ə. 1) əmr edən, buyuran, hökm edən; 2) başçı, böyük. AMİR2 ə. 1) abad yer; 2) adam yaşayan, məskunlaşmış; 3) zəmi, tarla, əkilən yer; 4) dövlətə və ya hökumətə mənsub olan.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / amir2 сущ. повелитель, повелительница, владыка, властелин. Əmək dünyanın amiri olacaq владыкой мира будет труд
Azərbaycanca-rusca lüğət / amir1 [ər.] сущ. амир, эмир гудайди, буйругъ гудайди, буюрмишдайди; чӀехиди.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / amir