* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Kəlam; iki və ya bir neçə kəlmədən ibarət tərkib. Gözlüyümü gözümə taxıb bir yerindən bu ibarəni çətinliklə oxuya bildim. C.Məmmədquluzadə. …Bir parça əlfaz və ibarələri cənab mütərcim eyni ilə rusdan türk lisanına tərcümə etməkləri ilə əsil mənanı dolaşdırıb çətinə salıbdır. F.Köçərli. Vəkilin hər sözü, hər ibarəsi; Bir tikan çıxarır onun qəlbindən. B.Vahabzadə. 2. Qəliz, təmtəraqlı, əksərən mənasız, boş söz, ifadə. İbarələr dolu kimi yağar onun ağzından; Otuz dəfə məhəbbətə düçar olmuş azından… S.Vurğun. Əhyələrdə gecə yarısı avam camaat məscidlərə dolub, mollanın ərəbcə dediyi anlaşılmaz ibarələrini dinlər, sonra hər kəs evinə qayıdardı. H.Sarabski. □ İbarə satmaq – qəliz, təmtəraqlı danışmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ibarə2 ə. bax ibarət (2-ci və 3-cü mənalarda).
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ibarə2 лингв I сущ. фраза: 1. устойчивое сочетание слов, выражающее законченную мысль, предложение 2. напыщенное выражение, лишенное внутреннего содержания II прил. фразовый. İbarə vurğusu фразовое ударение, ibarə sintaksisi фразовый синтаксис; ibarə ilə danışmaq говорить высокопарно
Azərbaycanca-rusca lüğət / ibarə1 [ər.] сущ. ибара (1. калам; кьвед ва я са шумуд гафуникай ибарат тир гафарин кӀватӀал; 2. гзаф дамах гвай, чӀагай, буфта гвай, четин гъавурда гьатдай, гзафни-гзаф манасуз, гьакӀан кьуру, буш гафар).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ibarə