* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Bir-birinə qarışmış, dolanmış, pırtlaşıq saç, tük, yun, sap, ip və s. Saçı kilkə kimi pırtlaşmaq. – İkinci qız Nərgizə: – Dayan, bu saat sənin kilkələrini yolaram. Ə.Məmmədxanlı. Qarı Mahmudun kilkə kimi pırtlaşmış zil qara saçlarına baxıb dedi… Ə.Əbülhəsən. // Sif. mənasında. Kilkə saç. – Qarının xınadan qızartdıq kilkələrinə elə bil heç vaxt daraq dəyməmişdi. Ə.Məmmədxanlı. 2. Yun və ya saç darandıqda ondan çıxan qırıntı. Yun atıldıqca didilir, kilkəsi çıxır. 3. Mürəkkəbqabı, qəlyan və s.-nin içərisinə qoyulan tük.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / kilkə2 is. [rus.] zool. Siyənəkkimilər ailəsinə mənsub xırda balıq növü.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / kilkə1 KİLKƏ I is. Kətan, yun və s. təmizlənərkən qalan qırıntı. Yundan qalan kilkəni bir yerə yığ. KİLKƏ II is. Balığın bir növü. Harda qaldı bir xalqı diri-diri udanlar? Torunuza ilişdi üç-dörd kilkə tutanlar? (X.Rza). KİLKƏ III is. Çöküntü. Çaxırı şüşələrə elə süz ki, kilkəsi dibində qalsın. KİLKƏ IV is. Daim saçları pırtlaşıq olan. Qarının xınadan qızartdıq kilkələrinə elə bil heç vaxt daraq dəyməmişdi (Ə.Məmmədxanlı).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / kilkə2 1 I сущ. 1. лохмы (пряди спутанных волос человека или густой лохматой шерсти животного); космы 2. очески, охлопки (остатки, отходы при чесании, отчесывании хлопка, шерсти, льна и т.п.) 2. диал. нечесаные, спутанные волосы, шерсть и т.п. 4. мед. колтун (болезнь кожи на голове, при которой волосы спутываются и сливаются) 5. мед. корпия (нащипанные из хлопчатобумажной ткани нитки, употреблявшиеся раньше как перевязочный материал вместо ваты и марли) II прил. лохматый, взлохмаченный. Kilkə saçlar взлохмаченные волосы 2 сущ. диал. использованная заварка чая 3 I сущ. 1. килька (небольшая промысловая рыба сем. сельдевых) 2. консервы из этой рыбы II прил. килечный. Kilkə toru килечные сети
Azərbaycanca-rusca lüğət / kilkə1 i. 1. flock, tow, hards pl.; 2. (saç haq.) matted hair, shaggy / tousy hair; mat; mane d.d.
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / kilkə1 [rus.] сущ. зоол. килька (гъвечӀи кӀезри хьтин гъетерин са жуьре).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / kilkə2 сущ. 1. сад-садак акахьай, сад-садак ккӀанвай, сад-сада акӀанвай, сад-садал аруш хьайи, тӀвалар акьалтай, башкӀул хьайи, ччӀам чӀарар, гъалар, йис ва мс.; 2. чакъулар, кӀемер (йис эвядамаз рекъинин сарарикай авахьай сун кӀарар ва мс. хкатаяр); 3. девитдин ва я къалияндин къене твадай чӀарар.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / kilkəI (Ağcabədi, Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, Kürdəmir, Ucar, Şuşa, Zəngilan) 1. yun daranarkən yerə tökülən və darağın dişləri dibinə yığılan hissə, keyfiyyətsiz hissəsi (Ağcabədi). – Kilkə döşəx’cəyə qoyulur 2. daranmamış yun (Göyçay). – Yorğanın kilkəsin çox eliyin (Cəbrayıl) 3. məc. daranmamış saç (Bakı, Şuşa). – Kilkələriηi bir darasaηa, ay adama oxşamaz (Şuşa) II (Bakı, Basarkeçər, Bərdə, Borçalı, Hamamlı, Xanlar, Oğuz, Tovuz) çay puçalı. – Ay qız, o kilkəni at, çayniki yaxala, təzədən dəmlə (Hamamlı); – Çayı içerix’, sora kilkeyi aterıx (Borçalı); – A:z, o kilkeyi tulla çölə (Tovuz); – Çayni:n divindəki kilkəni apar töx’ ağacın divinə (Basarkeçər) III (Borçalı, Qazax, Mingəçevir) çöküntü (suda, neftdə, ərinmiş yağda). – Daşa tökülör su, süzülor təmiz olor, kilkə qaler daşın içində (Borçalı) IV (Ağdərə, Qazax) 1. otun yumşaq hissəsi (Qazax). – Mal otun kilkəsini otdoyuf, elə çöfləri qalıf 2. yabanı ot (Ağdərə). – Kilkə qiyağ otu kimi olur
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.