küsmək sözü azərbaycan dilində

1 f. 1. Hər hansı bir səbəbə görə birindən (adətən öz yaxın adamından) incimək, onunla danışmamaq, onu dindirməmək. Yoldaşından küsmək. Qonşudan küsmək. – [Kərbəlayı İsmayıl Zeynəbə:] …Axırı, heç olmasa, götürüb nəçərnikə yazaram ki, filan arvad ərindən küsüb. C.Məmmədquluzadə. // Ümumiyyətlə, incimək, qəlbi sınmaq, xətri qalmaq. Mehribanlıq görməyib bir məhliqadən küsmüşəm; Gündə yüz al eyləyən qəlbiqəradən küsmüşəm. M.P.Vaqif. Bizim bu sözlərimiz bir çox adamların xoşuna gəlmirdi. O adamlar bizdən küsürdülər… Ü.Hacıbəyov. [Sultan:] Küsərsən, qulağından çəkib qaytararam və deyərəm: – Dur burada, böyüyün sözünə baxmayan böyürə-böyürə qalar. İ.Hüseynov. 2. məc. Bədbinləşmək, bədbinliyə qapılmaq. Həyatdan küsmək. Dünyadan küsmək.

1 İncimək mənasında işlədilir. Qədim mənalarından biri də gözləmək, istə­mək, ummaq deməkdir. Küs sözü ilə yanaşı, küsə feili də olub (tıx və tıxa qəlibi üzrə), mənası желать kimi açıqlanıb. Həmin küsə sözündən küsən qayıdış növü əmələ gəlib (mənası: arxayın olmaqdır). Küsmək umduğunu, istədiyini, gözlədiyini əldə edə bilməməklə bağlı inciməyə deyirlər (hər adamdan küsmürlər, “uman yerdən küsürlər”). Ummaq və küsmək müəyyən mənada sinonim sözlərdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 incimək

2 KÜSMƏK Gündə yüz al eyləyən qəlbiqaradan küsmüşəm (M.P.Vaqif); İNCİMƏK Neyləmişəm inciyibsən; Yenə ey gülbədən, məndən? (Q.Zakir); QƏLBİ SINMAQ Qəlbin sınmasın, nigaran da qalma (M.S.Ordubadi).

1 KÜSMƏK – BARIŞMAQ Küsmək barışmağa yoldur (Ata. sözü).

1 разобидеться, рассориться, не разговаривать (с кем)

2 глаг. 1. обижаться, обидеться (быть в обиде на кого- л., не разговаривать с кем-л.). Dostundan küsmək обидеться на друга, qonşusundan küsmək обидеться на соседа 2. ссориться, поссориться (быть в ссоре с кем-л.). O tez-tez rəfiqəsindən küsürdü она часто ссорилась с подругой ◊ bəxtindən küsmək сетовать на судьбу; özündən küs пеняй на себя; həyatdan küsmək становиться, стать пессимистом; быть обиженным на жизнь, на судьбу; iştahası küsüb kimin пропал аппетит у кого

1 f. 1. to fall* out (with), to quarrel (with); to rupture a (mutual) friendship, to take* umbrage (at); bir kəsdən ~ to take* umbrage at smb.; 2. (incimək) to feel* hurt, to take* umbrage (at); ◊ həyatdan ~ to be* disappointed in life; to become* a pessimist; dünyadan ~ to take* a gloomy view of worldly affairs

1 f. vexer (se), offenser (s’), quereller (se) ; bir kəsdən ~ garder rancune contre qn ; quereller (se) avec qn

1 гл. 1. хъелун; хъел хьун; // бейкеф хьун, инжиклу хьун, рикӀ хун, хатур амукьун; 2. пер. руьгьдай аватун, нарази хьун, хъелун (мес. дуьньядикай); ** iştahası küsmək кил. iştah(a).

1 küsmek