* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. məh. Alaçığın içəri-sində qarğıdan hörülmüş bağlı yer; anbar. [Güldəstə:] Atam karıxdığından nəminin qapısını açıq qoyub gedibdir. Ə.Haqverdiyev. Qəhrəman alaçıqdakı nəmidə gizləndi. Ə.Vəliyev.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / nəmiI (Ağcabədi, Ağdam, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Qazax, Qubadlı, Laçın, Salyan, Şamaxı, Şuşa, Tərtər, Tovuz) 1. dəyədə ağartı yığılan xüsusi yer (Ağdam, Füzuli, Qazax, Laçın, Şamaxı, Tovuz). – Nəmimizi it dağıdıf, eymeyi aparıf (Qazax); – Pişix’ girdi nəmiyə (Tovuz); – Apar bu qatığı nəmiyə qoy (Füzuli); – Nəmidə beş motal var (Şamaxı) 2. üstünə yatacaq paltarı, alt hissəsinə isə qab-qacaq yığılan şkaf (Ağcabədi, Tərtər, Zəngilan). – Nəmimizin üsdə balaca döşəx’çə var, onu bırə:ti 3. divar şkafı (Ağcabədi, Tərtər). – Nəmi dufardo:lardı, başda iki dənə (Ağcabədi) 4. qab-qacaq yığılan yerin qabağına tutulan pərdə (Tovuz). – Ay qız, o nəmini düzəlt, to:x-cücə oruyu dağıtmasın II (Gədəbəy, Hamamlı) motal və ya ağartı torbasının altına qoyulan yastı daş. – Ə: Vəli, Qızxanıma deynən nəmiyi qoysun motalın altına (Gədəbəy)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.