püfə sözü azərbaycan dilində

Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.

I (Əli Bayramlı, Salyan, Tovuz) 1. yonqar (Əli Bayramlı, Salyan). – İrəndənin ağzınnan çıxır püfə (Əli Bayramlı); – Püfə taxdadan tez yanar (Salyan); – O püfədən bir teş <teşt> gəti, gərmənin altda tökəx’ (Çənbərək); – O odunun püfəsin ocağa ver (Kürdəmir) 2. taxta kəpəyi (Tovuz). – Taxdadan çıxan xurdaja kəpə: püfə de:lir 3. çəltik qabığı, kəpəyi (Cəbrayıl, Çənbərək, Füzuli, Gədəbəy, Xanlar, İmişli, Kürdəmir, Qarakilsə, Masallı, Ordubad); – Püfəni küləy aparır, saman qalır (Kürdəmir); – Püfüyü yığ da, mala:par <mala apar> verginən (Gədəbəy); – Taxılın püfəsin təmizləməx’ lazımdı (Xanlar) II (Oğuz) uşaq üçün hazırlanmış xörək adı. – Uşağ ağlıyır, püfəsini ver ona III (Culfa) yem. – Püfəni mala verəllər