* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 f. Çatmaq, yetişmək, irişmək. Mən Cüməyəm, bir murada irmədim; Ha ki cəfa çəkdim, səfa sürmədim. Molla Cümə. Kənd həyatının qoyduğu və mənim indi də ağlım irmədiyi bu adətə istər-istəməz tabe olmağa məcbur idik… Qantəmir. Füzuli kamına qəlbən irmədi; Sevdiyi telləri öpüb hörmədi. M.Rahim.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / irmək2 is. Adətən mal-qaraya verilən iri və yaxşı əzilməyən buğda, arpa unu. // Narın kəpək.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / irmək3 Çatmaq, yetişmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu der: gəldi döyüş sorağı, Dalda irür müxənnətin durağı. Canından rədd eylə yüz min yarağı, Qalxan götürəndə qala nisbətdir. (Əndəlib Qaracadaği “Şeirlər məcmuəsi”)
Azərbaycan dastanlarının leksikası / irmək4 Çatmaq, yetişmək, irişmək. Kərəm deyər, axırına irilməz, Ərəb at yorulur, könül yorulmaz, Könül bir saraydı, sınar, hörülməz, Əzəli, sonrası köç olur könül. (“Əsli və Kərəm”) * Kərəm deyər, burda qoysaq sazları, Xatirimə düşdü şirin sözləri, Qaradı qaşları, ala gözləri, Sən də muradına ir, səhər yeli! (“Əsli və Kərəm”) * Cida düşdük biz çöllərə, Bülbül də qona güllərə. Gedərik neçə ellərə, İrərik muradımıza biz. (“Mahmud-Niyar xanım”)
Azərbaycan dastanlarının leksikası / irmək2 1 глаг. устар. достигать, достигнуть. Murada irmək достигнуть желаемого 2 сущ. отруби (измельченная при размоле оболочка зерна)
Azərbaycanca-rusca lüğət / irmək2 сущ. хъсандиз куьлуь тахьанвай къуьлуьн, мухан гъуьр (гьайванриз гудай); куьлуь кепекар.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / irmək