* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. Heyvanların quyruqlarının dibindəki sümük və bunun buğumu. // Quyruq. At irtməyini əyri tutur. – Keşnişlə, yemliklə bəzənib təpə; Ağ irtmək ceyranı edərdi qonaq. H.K.Sanılı. Dizlərini yerə qoyub irtməklərini oynada-oynada, analarının döşünü dümsükləyə-dümsükləyə əmişən quzular göy otun üstünə səpələnmişdilər. R.Rza.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / irtmək1 Bazar ertəsi birləşməsindəki ert hissəsi ilə bağlıdır. Ert sözü “keçib getmiş”, “tamamlanmış”, “qurtarmış” mənalarında işlədilib. İrtmək quyruğun dib sümüyüdür, bədənə birləşdiyi yerdir, bədənin sonluğudur, qurtaracağıdır. “Quyruq” anlamında da işlədilir. Türkmənlər buna “baylıq” deyirlər. Görünür, “bəyə layiq yemək” deməkdir. Mənşəyi qaranlıqdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / irtmək2 сущ. 1. хвостец, копчик (нижняя, конечная часть позвоночника) 2. хвост (придаток на заднем конце тела животного)
Azərbaycanca-rusca lüğət / irtmək1 сущ. кьачӀ (мес. кӀелен, бацӀидин); // тум (мес. балкӀандин).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / irtmək