Örən iyəsi
Örən iyəsi — türk, tatar, altay və çuvaş mifologiyalarında xaraba ruhu. Ürən iyəsi olaraq da deyilər. Pəg iyəsi, Qıyraqan iyəsi və ya Çaldıbar iyəsi də deyilir. Xarabanın qoruyucu ruhudur. Sivilizasiyanın pozulma sərhədləri olaraq görülər. Ölümlə iç-içə olan və qorxulan yerlərdir. Bu səbəblə eynilə qəbiristanlıqlar kimi ölü sahələr olaraq qəbul edilir. Örən də, bir mənada strukturların ölüləri və onların məzarlarıdır. Buralarda səhərə qədər bilinməyən işıqlar yanar və musiqi səsləri gəlir.
Cin, pəri, məkir, xortlaq, məçkəy kimi adlarla anılan varlıqların gecələri gəzdiklərinə, xoruz səsi ya da səhər azanı duyulur duyulmaz dağılıb, öz məkanlarına çəkildiklərini inanılar.