* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Bir yerdə yurd salıb yaşayan, həmin yerin əhalisindən olan; oturan, oturucu. Mingəçevir şəhərinin sakinləri. Yeni qəsəbənin sakinləri. – Müxtəsər, biz hər ikimiz Danabaş kəndinin sakiniyik. C.Məmmədquluzadə. Aulun sakinlərindən heç biri ləkəli namusla yaşamaq istəmədi. M.Hüseyn. // Yaşayan, yerləşən. Binanın sakinləri. Mehmanxananın sakinləri. – Üç ildir ki, [evin] sakinləri bir qoca qarı, bir də onun nəvəsi balaca Svetlanadır. Ə.Məmmədxanlı. Bütün ev sakinləri ya qonaqlar bu darvazadan qəsəbəyə çıxırdılar. Ə.Əbülhəsən. □ Sakin etmək (eləmək) – yerləşdirmək, məskən saldırmaq, oturtmaq. Hacı həyətdə olan kiçik daxmanı Aslana verdi ki, orada o öz qardaş və bacısını sakin eləsin. C.Cabbarlı. Sakin olmaq – bir yerdə (evdə və s.-də) yerləşmək, yaşamağa başlamaq, məskən salmaq. Görürəm mən dünən gecə yuxuda; Yenə də sakin olmuşam Bakıda. M.Ə.Sabir. [Qonça:] Mənim sakin olduğum evin yaxınlığına bir daha dolaşmayın. S.Hüseyn. 2. Sakit, səssiz, hərəkətsiz. Sakin küçələr [Midhətə] geniş göründü, əsir şəhər hürr və məsrur idi. Çəmənzəminli. Yorğun maral kimi sakin baxışlar; Bir öpüşdən daha kəskin baxışlar; Səndə nələr yoxdur, nələr, ah, nələr… M.Müşfiq. □ Sakin olmaq – sakitləşmək, rahatlanmaq. Dağlarda əkin olmaz; Heç kəs mən təkin olmaz; Sən yanıma gəlməsən; Ürəyim sakin olmaz. (Bayatı). 3. Ərəb əlifbasında: hərəkəsiz, hərəkəsi olmayan, hərəkə ilə oxunmayan. Sakin hərf. – Habelə sakin “nun”dan (ن) ibarət olan tənvinlər də yazıda qeyd olunmalıdır. M.F.Axundzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / sakin3 ə. 1) hərəkətsiz, durğun, sükunətdə olan; 2) oturan, yurd salan, məskən salan; 3) səssiz, sakit; 4) ərəb yazısında: hərəkəsi olmayan, sükunlu (hərf).
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / sakin1 SAKİN I is. [ ər. ] Yaşayan, bir yerin əhli olan. Onların dilini hətta qonşu kəndin sakinləri də başa düşə bilmirlər... SAKİN II is. [ ər. ] Ərəb əlifbasında: hərəkəsi olmayan, hərəkəsiz.
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / sakin2 I сущ. 1. житель (тот, кто проживает где-л.), жительница. Şəhər sakini городской житель (житель города), Bakının sakinləri жители Баку, kənd sakini деревенский житель (житель деревни) 2. обитатель (тот, кто обитает где-л.) обитательница. Dəniz sakinləri обитатели моря, meşə sakinləri лесные обитатели, yataqxana sakinləri обитатели общежития 3. жилец (лицо, живущее в доме, в квартире). Evin sakinləri жильцы дома, daimi sakinlər постоянные жильцы, müvəqqəti sakin временный жилец, mehmanxananın sakinləri жильцы гостиницы II прил. устар. 1. спокойный, тихий (такой, где нет шума, суеты). Sakin küçələr тихие улицы 2. безмолвный: 1) не сопровождаемый словами, не выраженный в словах. Sakin baxışlar безмолвные взгляды 2) исполненный тищины. Sakin həyət безмолвный двор, sakin çöl безмолвная степь; sakin etmək поселять, поселить; sakin olmaq: 1) жить, проживать, обитать 2) успокаиваться, успокоиться
Azərbaycanca-rusca lüğət / sakin1 i. inhabitant, resident, dweller; şəhər ~i townsman*, (qadın) townswoman*, towndweller, townsfolk; kənd ~i countryman*, (qadın) country woman*, villager, countryfolk
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / sakin1 is. habitant m, -e f ; population f ; locataire m ; ~ olmaq demeurer vt ; habiter vt
Azərbaycanca-fransızca lüğət / sakin1 [ər.] сущ. 1. са чкада (са шегьерда, хуьре, дараматда ва мс.) бине кутуна яшамиш жезвайди (ацукьнавайди), гьа чкадин агьалидикай тир кас; эгьли, -ви; sakin olmaq эгьли хьун, са чкада (кӀвале ва мс.) бине кутуна ацукьун, яшамиш жез авалун, мескен кутун; 2. секин, сакит, ван алачир, фин-хтун авачир (мес. куьче); sakin olmaq секин хьун, регьят хьун, эпсин хьун (мес. рикӀ); 3. араб хафалагда: гьерека алачир хаф.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / sakin