* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Üz. …Hər kəs [Xudayar bəyin] sifətinə diqqətlə baxsaydı, əlüstü duyardı ki, Xudayar bəy bu dəqiqə fikir dəryasına, bəlkə qəm dəryasına qərqdir. C.Məmmədquluzadə. [Gülçöhrə:] Asya demişkən arşınmalçının sifəti yaxşı idi. Ü.Hacıbəyov. 2. Bir şəxsi və ya şeyi başqalarından fərqləndirən hal, surət, keyfiyyət. Mərdlik insana yaraşan ən gözəl sifətlərdən biridir. ◊ Sifət göstərmək – bax üz göstərmək (“üz”də). Sifəti tutulmaq – qanı qaralmaq, üzü tutulmaq. Nazxanımın sifəti tutuldu. İ.Əfəndiyev. Sifətin tökülsün! – qarğış ifadəsi. Sifətini turşutmaq – bax sir-sifətini turşutmaq. Kosa [Meşinovun] döşündən itələyərək bürüşmüş sifətini turşutdu. S.Rəhimov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / sifət2 is. [ər.] qram. Əşyanın əlamət və ya keyfiyyətini bildirən nitq hissəsi. Sadə sifət. Mürəkkəb sifət. Sifətin müqayisə dərəcəsi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / sifət3 SİFƏT1 ə. 1) üz, çöhrə, bəniz; 2) keyfiyyət. SİFƏT2 ə. əşyanın necəliyini bildirən nitq hissəsi.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / sifət1 SİFƏT I is. [ ər. ] Üz. Gör necə artırmısan; Sifətinin sayını (Ə.Kürçaylı). SİFƏT II is. [ ər. ] qram. Əşyanın əlamət və keyfiyyətini bildirən bir nitq hissəsi.
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / sifət2 1 сущ. 1. лицо (передняя часть головы человека). Gözəl sifət красивое лицо, dolu sifət полное лицо, qarabuğdayı sifət смуглое лицо, solğun sifət бледное лицо, çopur sifət рябое лицо, tanış sifət знакомое лицо, qadın sifəti женское лицо, uşaq sifəti детское лицо, sifətində təbəssüm улыбка на лице 2. разг. качество (существенный признак, свойство, отличающие одно лицо от другого). Yaxşı sifətləri ilə fərqlənir отличается хорошими качествами, özünə xas olan sifətlərə malikdir обладает присущими только ему качествами, qonaq sifətilə в качестве гостя ◊ sifət göstərmək kimə встретить недружелюбно кого; sifət göstərməmək kimə плохо принимать, принять кого; sifətdən çıxmaq подурнеть, измениться в лице; sifətdən çıxarmaq kimi лишить кого человеческого облика; sifəti tutulmaq стать мрачным, хмурым; sifətini bozartmaq принимать, принять серьезный вид; sifətini turşutmaq делать, сделать кислую мину; sifətindən zəhər tökülür злой как собака; sifətini görmək istəmirəm kimin ненавижу, видеть не хочу кого; sifətini eybəcər hala salmaq: 1. чрезмерно краситься, накраситься; 2. корчить рожу; sifətin tökülsün! ах ты, бесстыжая морда твоя! 2 сущ. лингв. имя прилагательное (часть речи, обозначающая признак предмета и изменяющаяся по родам, падежам и числам). Mürəkkəb sifət сложное прилагательное, keyfiyyət bildirən sifətlər качественные прилагательные, nisbi sifət относительное прилагательное, sifətin müqayisə dərəcəsi сравнительная степень прилагательного
Azərbaycanca-rusca lüğət / sifət1 i. 1. bax üz; 2. qram. adjective; əsli ~lər qualitative adjectives; nisbi ~lər relative adjectives
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / sifət2 [ər.] сущ. 1. ччин; 2. суфат (са кас ва я затӀ масабурувай фаркьлу ийидай гьал, ери, суьрет); ** sifət göstərmək кил. üz (üz göstərmək); sifəti tutulmaq ччин атӀугъун, ччин чӀур хьун, иви чӀулав хьун; sifətin tökülsün! ччин алатуй ви! (къаргъиш); sifətini turşutmaq кил. sir-sifət (sir-sifətini turşutmaq).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / sifət