Lisanüt-teyr
"Lisanüt-Teyr" və ya “Lisanut-Tayr” (ərəb. لسان الطیر; azərb. "Quşların dili") — XVI əsrdə məşhur özbək şairi Əlişir Nəvai tərəfindən yazılmış əsər.
Bu əsər Nəvainin sufi düşüncələrini və fəlsəfi baxışlarını əks etdirən mühüm poetik bir əsərdir və onun farsca qələmə aldığı əsərlərdən biridir.
"Lisanüt-Teyr" Fəridəddin Əttarın "Məntiqüt-Teyr" əsərinin təsiri altında yazılmışdır və bənzər mövzulardan bəhs edir. Əttarın əsərində olduğu kimi Nəvainin əsərində də quşların simvolik və mənəvi səyahəti təsvir olunur.
Əsas mövzu yenə də quşların öz hökmdarları olan Simurqu tapmaq üçün uzun və çətin bir səyahətə çıxmasıdır. Simurq burada haqqı və həqiqəti təmsil edir. Quşlar isə insan ruhunu və onun mənəvi kamillik yolunda keçdiyi mərhələləri simvolizə edir.
Nəvainin "Lisanüt-Teyr" əsərində diqqət çəkən məqam odur ki, o, öz dövrünün sufi düşüncələrini dərin poetik ifadələrlə zənginləşdirir və insanın Allaha çatmaq yolundakı maneələri və keçməli olduğu mərhələləri özünəməxsus şəkildə izah edir.
Məntiqüt-Teyr
"Məntiqüt-teyr" və ya "Məntiqut-Tayr" (fars. منطقالطیر; azərb. "Quşların nitqi") — fars şairi Fəridəddin Əttar tərəfindən XII əsrdə yazılmış məşhur sufi poeması.
Bu əsər sufi fəlsəfəsinin əsas prinsiplərini ədəbi dildə ifadə edən və insanın mənəvi yolçuluğunu simvolik şəkildə təqdim edən ən mühüm ədəbi əsərlərdən biridir. Əsərin adı metaforik mənada quşların söhbətini dinləmək, yəni ruhun və mənəviyyatın dilini anlamaq deməkdir.
"Məntiqüt-Teyr"də quşlar insan ruhunun müxtəlif hallarını və mənəvi inkişaf yolunu təmsil edir. Əsərin əsas mövzusu, müxtəlif quşların öz padşahları olan Simurq quşunu tapmaq üçün etdikləri uzun və çətin səyahətdir. Simurq burada haqqın və həqiqətin simvolu kimi göstərilir.
Əsərdəki quşlar dünya həyatının müxtəlif xarakterləri ilə müqayisə edilir. Quşlar səyahət əsnasında müxtəlif mərhələlərdən keçirlər və hər biri öz mənəvi zəifliyini etiraf edir.
Məntiqüt-teyr
"Məntiqüt-teyr" və ya "Məntiqut-Tayr" (fars. منطقالطیر; azərb. "Quşların nitqi") — fars şairi Fəridəddin Əttar tərəfindən XII əsrdə yazılmış məşhur sufi poeması.
Bu əsər sufi fəlsəfəsinin əsas prinsiplərini ədəbi dildə ifadə edən və insanın mənəvi yolçuluğunu simvolik şəkildə təqdim edən ən mühüm ədəbi əsərlərdən biridir. Əsərin adı metaforik mənada quşların söhbətini dinləmək, yəni ruhun və mənəviyyatın dilini anlamaq deməkdir.
"Məntiqüt-Teyr"də quşlar insan ruhunun müxtəlif hallarını və mənəvi inkişaf yolunu təmsil edir. Əsərin əsas mövzusu, müxtəlif quşların öz padşahları olan Simurq quşunu tapmaq üçün etdikləri uzun və çətin səyahətdir. Simurq burada haqqın və həqiqətin simvolu kimi göstərilir.
Əsərdəki quşlar dünya həyatının müxtəlif xarakterləri ilə müqayisə edilir. Quşlar səyahət əsnasında müxtəlif mərhələlərdən keçirlər və hər biri öz mənəvi zəifliyini etiraf edir.
