* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2003 | ••• | 0.39 |
2004 | •• | 0.34 |
2006 | •••• | 0.68 |
2007 | •••••••••••••••••••• | 3.59 |
2008 | ••••••••••• | 1.95 |
2009 | ••• | 0.48 |
2010 | ••••••••••• | 1.91 |
2011 | ••••••••• | 1.46 |
2012 | ••••••••• | 1.55 |
2013 | ••• | 0.44 |
2015 | • | 0.17 |
2016 | • | 0.17 |
2017 | •• | 0.33 |
2018 | •• | 0.30 |
2019 | •••• | 0.70 |
2020 | • | 0.13 |
1 is. 1. Qədimdə: padşahların, vəzirlərin və ya yüksək rütbəli şəxslərin baş geyimlərinə taxdıqları tük və ya saçaq şəklində bəzək. 2. Qədimdə: at quyruğu qıllarından düzəldilmiş qoşun bayrağı; ümumiyyətlə, bayraq. 3. Keçmişdə: məhərrəmlik mərasimində güzgülər və s. ilə bəzədilmiş cürbəcür şəbih və dəstə əlaməti. ◊ Tuği-lənət olub boğazına keçmək – əl çəkməmək, təngə gətirmək, yapışıb əl çəkməmək.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / tuğ2 сущ. 1. султан (в средние века: украшение в виде стоячего пучка перьев или конских волос на головных уборах военных) 2. бунчук (древко с привязанным конским хвостом, служившее в старину знаком власти)
Azərbaycanca-rusca lüğət / tuğ1 сущ. 1. къадим.: пачагьри, везирри ва я чӀехи къуллугърал алай ксари бармакрал алкӀурдай чӀарар ва я цӀилер хьтин безег; 2. къадим. балкӀандин ттумунин чӀарарикай раснавай кьушундин пайдах; пайдах; 3. виликра: мегьарамдин мярекатда гуьзгуьйралди ва мс. дамахнавай жуьреба-жуьре лишан; ** tuği-lənət olub boğazına keçmək гъил къачун тавун, алат тавун, ччан туьтуьниз гъун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / tuğI (Ağsu, İmişli, Şuşa, Zərdab) bayraq. – Qoşın gəldi ölkəsinə qabağında tuğ (İmişli); – Meydana hər dəsdə öz tuğuynan gəlmişdi (Şuşa) II (Ağcabədi, Yevlax) dik, hündür. – Tuğ dağa çıxmağ olmaz (Ağcabədi) III (Ağdam, Ağdaş, Bərdə, Gəncə, Xanlar, Qax, Mingəçevir, Oğuz, Şəki, Şuşa, Ucar, Zaqatala) narın süpürgə. – Büyün üç tuğ bağlamışam (Ağdam); – Tuğ yumuşaxdı, tozu süpürür (Oğuz); – Anam evi tuğnan süpürdü (Gəncə); – Kənddən bizə tuğ göndəriblər (Ucar); – Tuğnan öyün küşdərinnən toz tökəllər (Xanlar); – Bizdər öyi tuğnan süpürürux (Şəki)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.