* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. dilç. Ümumi dialekt xüsusiyyətlərinə malik olan hər hansı bir dilin yerli şivələr qrupu; dialekt. 2. köhn. Dil mənasında. Məcnunu deyərlər əhli-idrak; Əşarı lətifü ləhcəsi pak. Füzuli. Qaş qara, göz piyalə, dişləri dür, püstə dəhan; Şux yanaq, ləl dodaq, ləhcəsi də canlar alan. Q.Zakir. Nədən bu torpağın şirin ləhcəsi; – Şairəm, – deyənə biganə qalsın? S.Vurğun. // Danışma tərzi, tələffüz. Ləhcəsi ahəstə, üzü xoş gülən; Nüktəşünas, əhli-kamal, dərd bilən. Aşıq Qurbani. [Qızların] şirin ləhcələri, duzlu danışıqları, mütənasib əndamları və alıcı, xumar … gözləri vardır. M.S.Ordubadi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ləhcə2 LƏHCƏ1 ə. 1) dil, danışıq; 2) dialekt; 3) danışıq üsulu, ifadə tərzi. LƏHCƏ2 ə. üz, çöhrə, sima.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ləhcə1 1. LƏHCƏ (danışıq tərzi) Nə təmiz, nə gözəl ləhcə ilə bu şeri buyurdunuz.. (N.Vəzirov); DİALEKT. 2. ləhcə bax dil I 1
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / ləhcə2 сущ. говор: 1. манера говорить, произносить. Ləhcəsindən görünür buralı deyil по говору видно, что он не здешний 2. местная разновидность территориального диалекта
Azərbaycanca-rusca lüğət / ləhcə1 i. dialect; London ~si the London dialect; ~də danışmaq to speak* in a dialect
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / ləhcə1 is. patois m, parler m, dialecte m, idiome m ; ~də danışmaq parler patois
Azərbaycanca-fransızca lüğət / ləhcə1 [ər.] сущ. 1. лингв. нугъат, диалект; 2. куьгьн. чӀал; рахун; рахунин (гафар лугьунин) тегьер.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ləhcə