* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] din. Şiə imamlarının ölümü haqqında hekayə; mərsiyə. Mey gətir saqi, məni qurtar nəmazü rövzədən. Kişvəri. İyirmi beş gün tamamdır ki, bəstdə oturanlar gündüzlər rövzə və nitq söyləyirdilər. P.Makulu. // Bu cür hekayələr, mərsiyələr oxunulan yer, məclis. [Yaşlı kişi:] Mən günorta azanını gözləyirdim ki, qalxıb rövzəyə gedim. S.Hüseyn.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / rövzə2 is. [ər.] klas. 1. Axar suyu, çəməni olan bağça (adətən “rövzeyi-gülşən”, “rövzeyi-kuy” və s. tərkib halında işlənir). Rövzeyi-kuyində gəzəndə əğyar; Çeşmim girdabında sellər dolanır. M.P.Vaqif. 2. məc. Behişt, cənnət. □ Rövzeyi-rizvan – cənnət, behişt. Şikəstə qafiləm, ey şux nigarım! Rövzeyi-rizvanım hanı, görünməz. Aşıq İbrahim. Bizə öz yurdumuz əfsanə behiştdən xoşdur; Zahid öz rövzeyi-rizvanına çıxsın, getsin. Ə.Vahid.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / rövzə3 RÖVZƏ1 ə. şiə imamlarının ölümünə həsr olunmuş şeir; mərsiyə. RÖVZƏ2 ə. 1) axar suyu və çəmənliyi olan bağ; bağça; 2) m. behişt, cənnət. Rövzei-rizvan cənnət bağı, behişt bağı.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / rövzə1 1 сущ. устар. 1. элегический рассказ о гибели шиитских имамов 2. собрание, меджлис, где читают вслух рассказы о гибели имамов 2 сущ. устар. 1. сад, цветник с проточной чистой водой 2. перен. рай
Azərbaycanca-rusca lüğət / rövzə1 [ər.] сущ. клас. 1. авахьзавай яд, къацу векь авай бахча; 2. пер. женнет, бегьишт.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / rövzə2 [ər.] сущ. дин. шиийрин имамрин кьиникьунин гъакъинда гьикая; мерсия; // гьахьтин гьикаяяр, мерсияяр кӀелдай межлис.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / rövzə