* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] Ordu və donanmada komanda heyətinə mənsub şəxs. Zabit rütbəsi. Zabitlər klubu. – Axırımcı teleqraf xəbərlərindən aşkar olur ki, Trablisdə osmanlı zabiti və əsgəri tələf olubdur. C.Məmmədquluzadə. [Sona:] Ancaq bizim başımızda bir zabit getməmişdir. H.Nəzərli. Zabit papirosunu yandıraraq: – Gətirin qəhrəmanı! – dedi. R.Rza.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / zabit3 ə. 1) əmr edən, hökm edən; nizamlayan; 2) zəbt edən, tutan, alan; 3) hərb və polis sistemində: komanda heyətindən olan şəxs.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / zabit1 Ərəb sözüdür, hərfi mənada “zəbt edən” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / zabit1 ZABİT (otdu və donanmada komanda heyətinə mənsub olan şəxs) [Heybət:] Zabitlər əsgərləri döyüb söyürlər (S.Rəhimov); ƏFSƏR (köhn.) Gözəl-gözəl xanımlar əfsərlərlə qol-qola verib gəzirdilər və söhbət edirdilər (Ə.Haqverdiyev).
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / zabit2 I сущ. офицер (лицо командного, начальствующего состава армии и флота). Növbətçi zabit дежурный офицер, qərargah zabiti офицер штаба II прил. офицерский. Zabit rütbəsi офицерское звание, zabit məktəbi офицерская школа
Azərbaycanca-rusca lüğət / zabit1 I. i. officer; ordu ~i military officer; dənizçi ~ naval officer II. s. officer’s; ~ rütbəsi officer’s rank
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / zabit1 is. 1) officier m ; növbətçi ~ officier de service ; dənizçi ~i officier de marine ; 2) sif. d’officier ; ~ rütbəsi grade f d’officier ; ~ yeməkxanası mess m (pl invar)
Azərbaycanca-fransızca lüğət / zabit