* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. İnsanı çıxmaqla hər cür canlı məxluq. [Qaçay:] Atalar deyib ki, heyvan iyləşə-iyləşə, insan dilləşə-dilləşə yaxınlaşar. Ə.Vəliyev. // Bitkilərdən başqa hər cür canlı varlıq. Vəhşi heyvan. Onurğasız heyvanlar. 2. Əhliləşdirilmiş dördayaqlı canlı məxluq. Ev heyvanları. Qoşqu heyvanları. – [Qara Kərəmoğlu:] Bir dəfə bazar ayağında bir dəstə adamın içində heyvanlardan söhbət düşür, biri deyir, camış yaxşı heyvandır, qatığı çox dadlı olur… M.İbrahimov. Camal kişi heyvanları rahat eləmək üçün tövləyə getdi. Ə.Vəliyev. 3. Yabanı, vəhşi canlı məxluq. Yırtıcı heyvanlar. Meşə heyvanı. Xəzlik heyvan. – [Sitarə:] Meşə qaranlıq, özüm tək, vəhşi heyvanlar… C.Cabbarlı. 4. məc. Adətən yazıq, fağır, zavallı, aciz uşaq haqqında deyilir. [Məhəmmədağa:] Uşaq sizindir, onun xeyrini siz görəcəksiniz, əbəs yerə heyvan uşağı bədbəxt eləməyiniz, qoyunuz gəlib oxusun. N.Nərimanov. 5. məc. Qanmaz, anlamaz, kobud, yaxud ağılsız, dərrakəsiz adam haqqında. Heyvanın biridir. // Bəzən söyüş məqamında işlənir. [Məşədi İbad:] Görünür ki, heyvan balası dəllək hənanı pis yaxıbdır. Ü.Hacıbəyov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / heyvan2 HEYVAN1 ə. 1) faunaya məxsus canlı məxluq; 2) m. qaba, kobud. Heyvani-qeyri-natiq «danışa bilməyən canlı» heyvan. HEYVAN2 ə. dirilik, həyat.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / heyvan3 1. HEYVAN [Ata:] Ey Allahın heyvanı, bizdən nə istəyirsən, çıx get.. (M.İbrahimov); DÖRDAYAQLI (məc.) Vəziyyət dəyişəndə dil tökər yağlı-yağlı; Eləsindən yaxşıdır bu dilsiz dördayaqlı (M.Rahim); DÖRDQIÇLI O qədr naloq yüklədilər arxama əlan; Dördqıçlıya çatsan, dağılar bir günə palan (M.S.Ordubadi). 2. heyvan bax gic
Azərbaycan dilinin sinonimlər lüğəti / heyvan1 1. животное, скотина; 2. перен. бедный, жалкий, несчастный, достойный сожаления, возбуждающий жалость;
Azərbaycanca-rusca lüğət / heyvan2 I сущ. 1. животное: 1) всякое живое существо, исключая человека и растения. Ev heyvanları домашние животные, vəhşi heyvanlar дикие животные, yırtıcı heyvanlar хищные животные, nadir heyvanlar редкие животные, qoşqu heyvanları упряжные животные 2) живое существо в противоположность человеку. Heyvanların çoxaldılması размножение (разведение) животных, heyvanların əhlilləşdirilməsi приручение (дрессировка) животных 3) перен. простореч. о человеке грубом, с низменными инстинктами. Kaş biləydin, bu heyvanın əlindən nələr çəkmişəm если бы ты знал, что я перенёс от этого животного 2. разг. собир. скот, скотина: 1) четвероногие домашние сельскохозяйственные животные. İri buynuzlu heyvanlar (mal-qara) крупный рогатый скот, heyvanların kökəldilməsi откорм скота, heyvan (mal-qara) saxlamaq держать скотину 2) перен. о грубом, низком, подлом человеке 3) употребляется как бранное слово. Siz niyə əsnəşirsiniz, ay heyvanlar, – deyə o, nökərlərə qışqırdı – qaçın, ona rədd cavabı verin вы что зеваете, скоты? – закричал он на слуг, – бегите отказать ему 3. зверь (дикое, обычно хищное, животное). Xəzlik heyvanlar пушные звери II прил. 1. животный: 1) относящийся к живым существам, к органическому миру. Heyvan orqanizmi животный организм, heyvanlar aləmi животный мир (фауна), heyvan zərərvericiləri животные вредители 2) добываемый из органических веществ, получаемый от животных. Heyvan yağları животные жиры, heyvan yapışqanı животный клей 2. скотный. Heyvan (mal) peyini скотный навоз 3. скотиный (относящийся к скотине, свойственный ей). Heyvan böyürtüsü скотиный рёв 4. скотский: 1) относящийся к скоту. Heyvan tələfatı скотский падёж (падёжи скота) 2) предназначенный для скота. Heyvan (mal-qara) vaqonu скотский вагон 5. звериный. Heyvan izi звериный след, heyvan dərisi звериная шкура ◊ heyvan kimi как животное, по-животному
Azərbaycanca-rusca lüğət / heyvan1 I. i. animal, brute, beast; cattle; sağmal ~ dairy cattle; ətlik ~ beef cattle; yük daşıyan ~ pack animal; beast of burden; vəhşi ~ beast of prey, wild animal II. s. animal; ~ orqanizmi animal organism
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / heyvan1 is. animal m, bête f ; bétail m (pl bestiaux) ; yük daşıyan ~ bête de somme ; vəhşi ~ animal sauvage
Azərbaycanca-fransızca lüğət / heyvan1 [ər.] сущ. 1. гьайван; vəhşi heyvan вагьши гьайван; ev heyvanları кӀвалин гьайванар; gövşəyən heyvanlar гирнагъдай гьайванар; yük heyvanı парцин гьайван; // гьайвандин; гьайванрин (мес. суьруь); 2. пер. язух, фагъир, ажуз аялдин гьакъинда; 3. пер. гьайван хьтин, къанмаз, кубут ва я гьавурда гьат тийир, кьатӀунар авачир, кьиле затӀ авачир, акьулсуз касдин гьакъинда.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / heyvan