qucaq sözü azərbaycan dilində

1 is. 1. Qolları açdıqda döş ilə qollar arasında əmələ gələn boşluq. Bayram aşağı əyildi, yerə sərilmiş fəhlələrdən birini qucağına alıb ortadan çıxartdı… M.Hüseyn. Qaraca çoban yaralı qardaşını qucağına alıb tayaya tərəf apardı. M.Rzaquluzadə. □ Qucağı uşaqlı – qucağında körpə uşağı olan. Qucağı uşaqlı arvadlardan bir neçəsi özündən gedib, qarın üstünə sərilmişdi. Çəmənzəminli. // Mehribanlıq və nəvaziş üçün birini qucaqlamaqdan ötrü açılmış qolların tutduğu vəziyyət; ağuş. Qucağına atılmaq. – Doktor onu qucağına alıb alnından öpər və konfetə qonaq edərdi. M.İbrahimov. Baba da cücəli toyuq kimi onlara dil tökür, qucağına alır. Mir Cəlal. // Məc. mənada. Bir də dilimizdə Vətən sözü var! Ana qucağıdır bu ilahi söz. S.Vurğun. Ayna sular qucağında görünür; Div gövdəli, qara üzlü qayalar. R.Rza. Ulduzlar sönüb gedir göylərin qucağına. Ə.Cəmil. “Sual” romansında çoban həyatını, gözəl mənzərələri təsvir edən Asəf Zeynallı xoş və gözəl təbiət qucağında yaşayan insan varlığındakı mənanı oxşayır. Ə.Bədəlbəyli. 2. Adətən “bir” sözü ilə: bir qucaq – 1) qollarının arası tutduğu qədər. [Atakişi:] İndi, qızım, mənim təsəllim bu bir vedrə su, bir qucaq odundur, onu da mənim əlimdən almayın. C.Cabbarlı; 2) məc. çoxlu, çox. Məndə sənin bir qucaq sirrin var… M.Hüseyn.

1 Kökü qucmaq feilidir, -aq şəkilçisi feildən isim düzəldir (sor və soraq qəlibi üzrə). Kəlmə “od, isti” mənalarında işlədilmiş köy sözü ilə bağlıdır və qoyun (пазуха) sözü ilə qohumdur, əsli göycaq kimi olub. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)

1 ağuş — qoyun

2 QUCAQ Kübra körpəni qucağına aldı (Ə.Vəliyev); AĞUŞ Gördüm övrət bir daşın dalında əyləşib, balaca qız da özünü onun ağuşuna qısıb... (Ə.Haqverdiyev); QOYUN Qoynunda bəslənər gözəl diləklər; Layiqdir səcdəyə sənə mələklər (S.Vurğun).

1 1. объятия; 2. охапка; 3. обхват;

2 сущ. 1. объятие. Ana qucağı материнские объятия 2. обхват 3. лоно. Sular qucağında на лоне вод, təbiət qucağında на лоне природы 4. охапка (в сочет. с числительными). İki qucaq от две охапки сена ◊ qucağına almaq: 1. заключить в объятия; 2. взять на руки; qucağına atılmaq бросаться в объятия; qucağına götürmək kimi взять на руки кого; kimin qucağında в чьих объятиях

1 i. embrace, arms pl.; ana qucağı mother’s embrace / arms; təbiətin qucağında in nature’s lap; bir kəsin qucağına atılmaq to throw* / to fall* into smb.’s arms; bir kəsi qucağına almaq 1) bax qucaqlamaq; 2) to take* smb. in one’s arms; bir ~ armful; bir ~ ot armful of hay

1 is. étreinte f, embrassement m, embrassade f ; sein m fam

1 сущ. 1. къужах; // qucağı uşaqlı къужахда аял авай, куьлуь аял гвай (мес. дишегьли); 2. кьулач; bir qucaq са къужах а) са кьулач, гъилерин арада гьатдай кьадар; б) пер. гзаф кьадар, гзаф.

1 kucak