* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
Sözün tezliyi - sözün mətnlərdə hansı tezliklə rast gəlinmə göstəricisidir. Bu rəgəm 1 000 000 söz arasında sözün neçə dəfə meydana gəlməsini göstərir.
2006 | •••••••••••••••••••• | 2.03 |
2007 | ••••••••••••• | 1.27 |
2008 | •••••••••• | 0.97 |
2009 | •••••••••• | 0.96 |
2010 | •••••••• | 0.73 |
2011 | •••••••••••••• | 1.37 |
2012 | ••••••• | 0.69 |
2013 | ••••••••••• | 1.02 |
2014 | ••••••• | 0.69 |
2016 | ••••••••••• | 1.04 |
2017 | •••• | 0.33 |
2018 | •• | 0.15 |
2019 | ••• | 0.28 |
2020 | •••• | 0.40 |
1 is. [fars.] Yel, külək. Mən aşiq, bad apardı; Bad vurdu, bad apardı; Cəfasını mən çəkdim; Səfasın yad apardı. (Bayatı). Bənd edib hər səhər bad əsər, arizi-cananə dəyər; Toxunur sərvə gəhi, gah gülüstanə dəyər. M.V.Vidadi. Cadu qəmzələrin mənlən yağıdır; Bad əsir, zülfünü üzdən dağıdır. M.P.Vaqif. □ Bad(i)-səba şair. – səba yeli, səhər əsən xəfif, sərin yel; meh. Nə yanar kimsə bana atəşi-dildən özgə; Nə açar kimsə qapım badi-səbadan qeyri. Füzuli. Ey badi-səba, məndən ol yarə salam eylə. M.V.Vidadi. Pərişanlıq zülfün öz qaydasıdır; Nə badi-səbadan, nə şanədəndir. M.P.Vaqif. Badi-səba mənim dərdi-dilimi; Ol büti-zibaya dedin, nə dedi? Q.Zakir. ◊ Bad(i)-fənaya getmək – bax bada getmək. [Hacı Fərəc:] Bunları bir-birinə qısqırram, hər ikisi birdən badi-fənaya gedər. N.Vəzirov. Nə qədər təqsirsiz adamlar bunun dilinin və qələminin səbəbinə badifənaya gediblər. Ə.Haqverdiyev. Bad(i)-fənaya vermək – bax bada vermək. [Əbdül:] Gülnisənin hiyləsi, Pərinin işvəsi, pulları, havası onun [Bəhramın] başını elə dumanlandırdı ki, yazıq qızcığazı badfənaya verdi. C.Cabbarlı. Bada getmək – heçə çıxmaq, puç olmaq, tələf olmaq, məhv olmaq, boşa çıxmaq, zay olmaq, hədər getmək. Vaqif sevdi bir iqrarsız bivəfa; Bada getdi tamam çəkdiyi cəfa. M.P.Vaqif. Xain olsaq əgər bu dünyada; İrzü namusumuz gedər bada! M.Ə.Sabir. Onların ömrü də tez gedər bada; Hər kəs əkdiyini biçər dünyada. S.Vurğun. Bada vermək – puç etmək, yox eləmək, məhv etmək, tələf etmək. Ey badə verən ömrünü, zünnarə yapışma. Nəsimi. Yandırıb hicran odu könlümü verdi badə, gör. Xətayi. [Göyərçin:] Canımı çöldən tapmamışam ki, ömrümü, günümü bada verim?! S.Rəhimov. Hərçi bada bad – nə olursa olsun, olan olacaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / bad2 is. məh. 1. Təndir və s. qurmaq üçün içinə keçi qılı qatılıb hazırlanan qatı palçıq. 2. Qazma evlərin ortasında palçıqdan qayrılan ocaq yeri.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / bad1 1. края тендира (глубокая печь для выпечки лаваша и чурека); 2. ветер;
Azərbaycanca-rusca lüğət / bad2 1 сущ. диал. 1. сбитая глина, из которой делают печи (для хлеба) 2. глинобитная яма посреди землянки для разведения огня 2 сущ. устар. ветер ◊ bada vermək: 1. проматывать, промотать; транжирить, пускать, пустить на ветер; 2. губить, погубить, уничтожать, уничтожить; bada getmək сгореть, пропадать, пропасть
Azərbaycanca-rusca lüğət / bad1 i. arx. wind; ~a vermək to waste (d.), to squander (d.); var-dövləti ~a vermək to run through a fortune, to waste one’s riches
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / bad1 [fars.] сущ. гар; bad(i)-səba шаир. экуьнен шагьвар, экуьнахъ жедай серин, кьезил гар; ** bada getmək гараллаз фин, бада фин, гьакӀ фин, пуч хьун, телеф хьун, зайя хьун, гьавайда фин; bada vermək гарув гун, пуч авун, гьич авун, телеф авун; hərçi bada-bad вуч кӀантӀани хьурай, хьайиди жеда.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / bad2 сущ. нугъ. 1. тӀанур, хьар ва мс. гьегун патал цӀегьрен чӀарар кутуна гьазурнавай кӀеви луз; 2. къул (къазма кӀвалерин юкьвал луцадикай авунвай къулан чка).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / badBAD1 f. 1) külək, yel; 2) m. yox olma, məhv olma. Badi-aşub bax badi-tünd; badi-fəna’ dağıdıcı külək; badi-həva’ əsən külək, yel; badi-murad gəmi gedən istiqamətdə əsən külək; badi-səba səba yeli, yüngül səhər küləyi; badi-tünd fırtına, tufan. BAD2 f. boş sahə, becərilməmiş yer, əkilməyən yer. BAD3(A) bax badabad.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğətiI (Basarkeçər, Bərdə, Gəncə, Naxçıvan, Şərur, Yevlax, Zəngilan) 1. təndir qurmaq üçün tərkibinə keçi qılı qatılmış sarı torpaqdan hazırlanan palçıq (Gəncə). – Badı döyün təndirin qra:nı qayrax 2. palçıqdan hazırlanmış təndir hissələri (Bərdə, Basarkeçər) – Altı-yeddi baddan olur təndir (Bərdə); – Baddarı hazırra təndir qoyax (Basarkeçər) II (Kəlbəcər, Şəki, Ucar) 1. qazma evlərin ortasında palçıqdan qayrılmış ocaq yeri (Kəlbəcər) – Bizim evin badı çox dərin tüşüf 2. ocağın, kürənin kənarlarına düzülən kərpic (Şəki, Ucar). – Kürənin badı qızmışdı (Şəki); – Bu ocağın badı bir az bö:y olsa yaxşı olardı (Ucar) III (Ucar) ağac qabığı IV (Qazax) çiy kərpic. – Bir bad evim var V (Meğri) su arxının kənarları. – Uxarı su gedip ki, baddar da islanıp
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.