* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Qırmızı rəngli qiymətli daş. Qasid badəni içdi. Ləli öpüb cibinə qoydu. “Koroğlu”. Bunun evində ənfiyədan da vardır, onun üstündə ləl və cavahiratdan düzəlmiş çılpaq bir qadın şəkli vardır. M.S.Ordubadi. 2. məc. şair. Qırmızı şeylərə, xüsusən yanağa, dodağa və s.-yə işarə. Dişlədimsə ləlin, ey qanım tökən, qəhr eyləmə; Tut ki, qan etdim, ədalət eylə, qanı qanə tut. Füzuli. Şux yanaq, ləl dodaq, ləhcəsi də canlar alan. Q.Zakir. // məc. Saf, şəffaf şey haqqında. [Yusif Şahmara:] Barmaqlarımı kəsərəm, əgər əkdiyim tənəklər üstü dolusu ləl gətirməsə. B.Bayramov.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ləl2 LƏ’L ə. 1) al rəngli qiymətli daş; 2) qırmızı mürəkkəb; 3) m. al, qırmızı (şərab, gözəlin dodağı və s. haqqında). Lə’li-əhmər qırmızı ləl; lə’li-gülfam qızılgül rəngli ləl (gözəlin dodağı haqqında); lə’li-ləb ləl kimi dodaq; lə’li-müzab əridilmiş ləl (qırmızı şərab haqqında).
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ləl2 I сущ. рубин (драгоценный камень красного цвета) II прил. рубиновый: 1. сделанный из рубина, с рубином. Ləl üzük рубиновое кольцо 2. красный, цвета рубина. Ləl dodaqlar рубиновые губы
Azərbaycanca-rusca lüğət / ləl1 [ər.] сущ. 1. лаал, лали (яру рангунин гзаф багьа къван); 2. пер. шаир. яру затӀариз, гзафни-гзаф хъукъвериз, пӀузарриз ишара; // пер. саф, михьи, и патай а пад аквадай затӀунин гьакъинда.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ləl(Biləsuvar) məxmər pencək. – O özünə lə:l tikdirdi
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.