* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] 1. Doğma, çıxma, zühur etmə (Günəş haqqında). □ Tülu etmək (eyləmək) – doğmaq, çıxmaq, zühur etmək (Günəş). Gün tülu etdi üfüqdən, yerə taban gəliri. Heyran xanım. Gün tülu etdi, ucaldı fələkə; Ufacıq biz demə yatdıq bu gecə! Ə.Nəzmi. // Dan yeri sökülən vaxt, sabah açılan vaxt, sübh işıqlanan vaxt. Sübhün tüluunda gecələmiş çil xoruz oyanıb, uca və zil səslə banladı. S.S.Axundov. 2. məc. Başlanğıc, ibtida, törəniş; çıxma, zahir olma. Günün ömrü öz vaxtında uzanır; Öz vaxtında gödəlir; Həyatın tüluu da; Bu qanuna düz gəlir. B.Vahabzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / tülu2 сущ. устар. 1. восхождение, восход: 1) появление над горизонтом (небесного тела). Günəşin tülu восход солнца 2) время появления солнца над горизонтом. Günəşin tülunda oyatmaq kimi разбудить на солнечном восходе кого 2. зарождение, возникновение, начало. Həyatın tülu возникновение (зарождение) жизни (на земле); tülu etmək восходить, взойти. Günəş tülu etdi солнце взошло
Azərbaycanca-rusca lüğət / tülu1 [ər.] сущ. 1. экъечӀун, акьун, акун (Рагъ); tülu etmək (eyləmək) кил. tülu 1); // рагъ акьадай (югъ жедай, экуьнен жедай, гьава экуь жедай) вахт; 2. пер. авал, эвел, сифте, туьремиш хьунухь; экъечӀун, акун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / tüluTÜLU’ ə. 1) doğma, çıxma (Günəş və Ay haqqında); 2) üzə çıxma, aşkar olma.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti