* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 İSM ə. 1) ad; 2) qrammatikada: əşyanın adını bildirən nitq hissəsi; isim. İsmi-alət alət adı bildirən isim; ismi-amm ümumi isim; ismi-bəsit sadə isim; ismi-camid əsli isim; ismi-cəm’ toplu isim; ismi-ədəd bax ismi-mədud; ismi-fail bax ismülfail; ismi-xass xüsusi isim; ismi-işarə işarə əvəzliyi; ismi-mədud say; ismi-məf’ul bax ismülməf’ul; ismi-müfrəd kəmiyyətcə təkdə işlənən isim; ismi-məkan yer bildirən isim; ismi-mənsub nisbi sifət; ismi-məsdər məsdər; ismi-mövsul nisbi əvəzlik; ismi-mübaliğə üstünlük, mübaliğə ismi; ismi-müənnəs qadın cinsində olan isim; ismi-mürəkkəb mürəkkəb isim; ismi-müsəğğər kiçiltmə ismi; ismi-müşarileyh işarə əvəzliyi; ismi-müştəqq düzəltmə isim; ismi-müzəkkər kişi cinsində olan isim; ismi-nisbi nisbi isim; ismi-sifət sifət; ismi-zəman zaman bildirən isim; ismi-zat əşya bildirən isim. İSM ə. günah, təqsir, suç.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / ism