* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars.] klas. Mədən yeri, mədən. Hər kanda əgərçi ləl çoxdur; Bir ləl ki, layiq ola, yoxdur. Füzuli. // məc. Mənbə, məxəz mənasında. Söylədi zahid: ey vəfa kanı! Bir qızım var ki, bu cahan canı. S.Ə.Şirvani. Onun üçün göz çəkmərəm gözündən; Müştaqəm, ey şəkər kanı, mən sənə. M.P.Vaqif. // Eyni mənada bəzi tərkiblərdə işlənir. Kani-hümmət, kani-qeyrət, kani-şəfqət bizlərik. C.Cabbarli.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / kan2 KAN1 f. 1) mədən, mədən quyusu; 2) bir şeyin çıxdığı və çox olduğu yer, mənbə. Kani-səxavət səxavət mənbəyi. KAN2 ə. oldu.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / kanI (Cəlilabad, Yardımlı) tülkü yuvası II (Zaqatala) üstündə xəmir yoğurulan xüsusi taxta. – Xəmiri kanın üstündə yoğur III (Oğuz) 1. eyvanın sütunları altına üfüqi qoyulan taxta parçası. – Kan seyvanda olur, sütünnarın altına qoyulur 2. suyun dağılmaması üçün arxın yanlarına qoyulmuş ağac. – Kanı qoyullar ki, arxın suyu kanara dağılmasın IV (Qax) çəlləyin dibi V (Qax) ilan qabığı
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.