* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 [ər.] klas. Xəcalətli, üzüqara. Hər tənə ki, eyləsən rəvadır; Səndən xəciləm, üzüm qəradır. Füzuli. Yüz cəfa gördün, vəli hərgiz şikayət etmədin; Hansı lütfündən xəcilsən nazlı yarın, ey könül! S.Ə.Şirvani. □ Xəcil etmək (eyləmək) – xəcalətli etmək, utandırmaq, qızartmaq, başını aşağı etmək. [Yetər:] Sizi and verirəm Allahın birliyinə, məni Dilbər xanımın yanında xəcil eləməyin. N.Vəzirov. [Azər Reyhana:] And içirəm ki, səni düşmən qabağında xəcil etməyəcəyəm. Ə.Məmmədxanlı. Xəcil olmaq – utanmaq, sıxılmaq, xəcalət çəkmək. Rənalıq ilə qaməti-şümşadı qılan yad; Olmazmı xəcil sərvi-xuramanını görgəc? Füzuli. Oldu sünbüllər xəcil zülfi-pərişanın görüb; Qönçələr qan oldu ta ləli-dürəfşanın görüb. S.Ə.Şirvani. [Müfti:] Burda həqiqət sana aydın deyil; Bəlkə qiyamətdə olursan xəcil. H.Cavid.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / xəcil2 прил. устар. стыдливый, смущённый; xəcil etmək (eləmək) устыжать, устыдить кого-л.; xəcil olmaq устыжаться, устыдиться
Azərbaycanca-rusca lüğət / xəcil1 [ər.] клас. хажалатлу; xəcil etmək (eyləmək) хажалатлу авун, регъуь авун, яру авун, кьил агъада ттун; xəcil olmaq хажалатлу хьун, регъуь хьун, яру хьун, къекъифун, хажалат чӀугун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / xəcilə. xəcalət çəkən; xəcalətli, utancaq.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti