* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. 1. Bir şeyin sivri, şiş, nazik, batıcı tərəfi, kənarı. İynənin ucu. Mıxın ucu. Süngünün ucu. – Bekar yabanın ucunda bir çəngə alovlu tikan götürüb, bayraq kimi göyə qaldırmışdı. Mir Cəlal. Səlim qələmin ucunu akta söykəyib oğluna dik baxdı. B.Bayramov. // Parçanın, paltarın və s.-nin bucaq şəklində olan hissəsi, kənarı. Ətəyin ucu. Brezentin ucu. Xalçanın bir ucundan yapışmaq. – Kərim baba da palazın bir ucunda Ayrım qızı ilə yan-yana oturdu. A.Şaiq. Qaragöz tez küncə qaçıb, ucları alaçığın iki tərəfində bərkidilib asılmış balaca nənnini yellətdi. M.İbrahimov. // Bir şeyin qurtaracaq hissəsi, kənarı, bir başı. Bağın bu biri ucunda. Dünyanın o ucunda. Şəhərin o biri ucunda. – Qurban Şeytanbazarın ucunda məktub yazan həmşəhərlisi Molla Fərzəlinin yanında oturmuş(du). A.Şaiq. // Uzun şeyin hər iki qurtaracaq tərəfindən biri; baş. [Camal bəy:] Xanımlar əllərində uzun ağac ucunda ağ dəsmal duracaqlar qəlbidə. N.Vəzirov. [Bəyim] bağırsaq kimi çözələnən rezin borunun bir ucunu su kranına taxıb asfaltı yuyurdu. İ.Hüseynov. // Bir şeyin kənarını təşkil edən kiçicik hissəsi. Burnun ucu. Barmaqların ucu. – Usta Ağabalanın saqqalı gicgahlarına getdikcə ucları nazilib, gözəl surətdə qulaqlarına yapışırdı. Çəmənzəminli. [Quşun] yaralı qanadının ucu sallanmışdı. M.Rzaquluzadə. // Axır, son, intəha. Cənnət qoxan qırlar, əngin obalar; Bir atlasdır yaşıl, ucu görünməz. A.Şaiq. [Vəli:] Milin düzündə qoyun korluq çəkər? Allah abad eləsin, ucu yox, bucağı yox. N.Vəzirov. 2. Baş, təpə. Evinizin dalı iydə; İydənin ucları göydə. “Əsli və Kərəm”. Günəş yaxın dağlar ucundan doğar; Buludları gözəl rənglərlə boyar. A.Şaiq. 3. Ucundan şəklində – …səbəbindən, …üzündən, …ucbatından, …görə. [Xədicə:] Biçarə Yusif mənim ucumdan nələr çəkibdir. N.Nərimanov. Sizin ucunuzdan üzümə söz gəlir, siz isə məni ələ salırsınız. Ə.Vəliyev. ◊ Ucu açılmaq – izdihamla gəlməyə, yeriməyə, irəliləməyə başlamaq. Gözlə ha gözlə, gözlə ha gözlə, axırda dəstənin ucu açıldı. “Koroğlu”. Ucundan tut, göyə çıx – çox güclü yağış haqqında. Gur-gur guruldadı göy, tökdü yağış; Ucundan tut, göyə çıx! R.Rza. Ucundan tutub ucuzluğa getmək – danışığında hədd-hüdud bilməmək, artıq-əskik danışmaq, sözünün dalını-qabağını bilməmək. [Surxay:] Mehralı dayı, ucundan tutub ucuzluğa getmə. S.Rəhman. Ucunu qaçırmaq – hesabı çaşdırmaq, dolaşıq salmaq. Ucunu tapmaq – həllini tapmaq, həllinə yol tapmaq. …ucu ilə – …nəzərə alaraq, …müvafiq olaraq, …görə. Əfqanıstan iğtişaş və üsyanından biz hərçənd ki uzağıq, amma zehin ucu ilə deyə bilərik ki, burada ingilis barmağı var. C.Məmmədquluzadə. Ayağının ucunda – yavaşca, üsulluca, ehmallı, səs çıxarmadan, yeridiyini hiss etdirmədən. Sürəyya yavaşca pəncərəni örtüb, ayağının ucunda ehmallıqla qayıdıb, yatacağına uzandı. Çəmənzəminli. Ana uşağı oyatmağa qıymayaraq ayağının ucunda evi dolaşdı, işlərini gördü. Ə.Vəliyev. Baş ucunda – yanında. Baş ucumda birdən-birə; Qüvvətli bir səs ucalır. N.Rəfibəyli. Bir ucdan – bir tərəfdən, bir başdan, arasıkəsilmədən, dalbadal. Zərgər… bir ucdan oğurlar, bir ucdan satar. Q.Zakir. Arvad kişini bir ucdan hey dürtmələyirdi. S.Rəhimov. Bir ucu – bir tərəfi, bir tərəfdən. [Şahmar bəy:] Dadaş, bu, yaxşı olmadı. Bu sözün bir ucu da sizə toxunur. N.Vəzirov. Burnunun ucunda – lap yaxınında, lap yaxın, yanındaca. Dilinin ucunda – yadda olub deyiləcək anda yaddan çıxan şey haqqında. Onun adı dilimin ucundadır. Dilimin ucunda idi, yadımdan çıxdı. Gözünün ucu ilə baxmaq – bax gözucu. Əlisəfa gözünün ucu ilə pula baxdı. S.Hüseyn. Mən bilirdim ki, artıq hər şey məhv olmuşdu, lakin yenə də gözümün ucu ilə də olsa, onu görmək istəyirdim. Ə.Məmmədxanlı.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / uc2 Ucundan: səbəbindən, üzündən, ucbatından. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Mən bu namussuzluğu götürə bilmərəm ki, mənim ucumdan o kişi tutulsun, mən sağ qalam. (“Koroğlunun Qars səfəri”)
Azərbaycan dastanlarının leksikası / uc1 “Son” anlamını əks etdirən və bircə səsdən ibarət olan “u” sözü olub. Uc kəlməsi ondan törəmədir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / uc1 UC – ORTA Hələ bu nə ucudur, nə ortası, çox şey görəcəksən (Ə.Haqverdiyev). UC – SON Bağının ucunu ağzına alıb çeynəyirdi (İ.Şıxlı); Gözlərimin qanadı; Söndürdün son ulduzu... (R.Rza).
Azərbaycan dilinin antonimlər lüğəti / uc1 UC I is. Son, axır. Gözlə ha gözlə, gözlə ha gözlə, axırda dəstənin ucu açıldı (“Koroğlu”). UC II qoşma Ötrü, görə. Yazıq arvad mənim ucumdan şirin yuxuya həsrətdir (Ə.Vəliyev).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / uc2 I сущ. 1. остриё (тонкий заострённый колющий конец чего-л.). İynənin ucu остриё иглы, süngünün ucu остриё штыка, qələmin ucu остриё пера, oxun ucu остриё оси 2. кончик (небольшая часть, прилегающая к краям, оконечности чего-л.). Kəndirin ucu кончик верёвки, barmağının ucu кончик пальца, burnunun ucu кончик носа 3. конец (предел, последняя точка чего-л.). Şəhərin o biri ucunda на другом конце города, bağın o biri ucunda на том конце сада II прил. концевой (относящийся к концу, находящийся в (на) конце. физ. Uc kontaktı концевой контакт, uc dayağı концевая опора, uc element концевой элемент ◊ ucu açılmaq пойти лавиной (о толпе, о массе); yağışın ucundan tut göyə çıx льёт как из ведра; ucundan tutub ucuzluğa getmək давать, дать волю языку; ucunu bir qırağa yığmaq olmur нет конца и края; ucunu qaçırmaq перепутать, потерять нить; ucunu tapmaq найти решение; ayağının ucunda на цыпочках; baş ucunda рядом; bir ucu ilə одним концом, burnunun ucunda (-dır): 1) под носом, рукой подать 2) на носу, близко; dilimin ucundadır на кончике языка (вертится); gözünün ucu ilə краем глаза; burnunun ucu göynəmək kimdən ötrü соскучиться о ком, о чём, по кому, по чему (сильно затосковать без кого-л., чего-л.); burnunun ucundan o yanı görməmək не видеть дальше своего носа (быть недальновидным)
Azərbaycanca-rusca lüğət / uc1 i. (müxt. mənalarda) end; tip; kəndirin ~u rope’s end; barmaqların ~u the tip of one’s fingers; barmaqlarının ~unda (ayaq barmaqlarının) gəzmək / yerimək to tiptoe, to walk on one’s toes; iti ~ point; yoğun ~ butt (end); kəndirin ~unu qaçırmaq to let* the end of the rope slip; Ucu görünmür No end in sight, There’s no end to it; Karandaşın ucu itidir The end of the pencil is sharp
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / uc1 is. bout m ; extrémité f ; pointe f ; kəndirin ~u bout de cordage ; ~u görünmür on n’en voit pas la fin
Azərbaycanca-fransızca lüğət / uc1 сущ. 1. кӀвенкӀ, кӀуф; iynənin ucu рапунин кӀвенкӀ; burnun ucu нерин кӀвенкӀ; 2. кьил, къерех, пӀипӀ (мес. гамунин); dünyanın o ucunda дуьньядин а кьиле; 3. эхир кьил, эхир; 4. кьил, кӀукӀ, кукӀуш; 5. ucundan ...патахъай, ...себебдалди, ...килигна; ** ucu açılmaq кьил ахъа хьун, жугурдалди (гзафбур санал) къвез (физ) авалун; ucundan tut, göyə çıx гзаф кӀевиз къвазвай (юргъ, чӀух) марфадикай рахадамаз; ucundan tutub ucuzluğa getmək акатайвал рахун, артух-эксик рахун, гафунин вилик-кьулухъ фагьум тавун; ucunu qaçırmaq кьил акадарун, гьисаб акадарун; ayağının ucu ilə кӀвачерив ваниз тагана, дабанар экис тавуна, явашдаказ, ван тавуна; bir ucdan са кьилихъай, са патахъай, ара датӀана, далбадал; bir ucu са кьил, са пад, са патахъай; burnunun ucunda нерин кӀвенкӀвел (кӀуфал), лап мукьув, лап мукьвал, патав; gözünün ucu ilə baxmaq кил. gözucu.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / uc