* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 nida. Müraciət, çağırış üçün işlənir. Ey oğul! Ey dost! Ey mənim əziz qardaşlarım! – Sizi deyib gəlmişəm, ey mənim müsəlman qardaşlarım!… C.Məmmədquluzadə. // Haraylama, haylama nidası. [Südçü] isə arxamdan çağırıb: – Ey, bura bax! [Atan] gələcək, səni aldatdım, mən bu gün tez çıxmışam, – dedi. A.Şaiq. Ey şofer, “Moskviç”ini qovub apardılar! – deyə ilk dəfə söz atan qız indi bilavasitə Tahirə üz tutub qışqırdı. M.Hüseyn. 2. İntonasiyadan asılı olaraq bəzən etiraz, narazılıq, istehza bildirir. Nə var, ey! Bir desən nə istəyirsən? Balam, tovlayırsan bizi yenə sən. S.Vurğun.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ey2 bax eyi. Ey Füzuli, odlara yansın büsati-səltənət; Eydir ondan həq bilir bir guşeyi-gülxan mənə. Füzuli. Haq bilir, deyiləm mən ziyanlıqdan; Ölüm eydir belə zindəganlıqdan. Q.Zakir.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / ey3 Yaxşı. Ölüm eydir bu günlərə qalınca, Zindəykən murdəyə mən mehman oldum. (“Dilsuz və Xəzangül”)
Azərbaycan dastanlarının leksikası / ey1 “Tərəf” deməkdir, “ön tərəf” əvəzinə iley işlədilən vaxtlar olub. Güney “günlü tərəf”dir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / ey2 1 междом. эй: 1. возглас, которым окликают, подзывают кого-л. Ey, yoldaş! эй, товарищ!, ey, hara gedirsən? эй, куда (ты) идешь? 2. возглас, которым предостерегают, предупреждают кого-л. Ey, dinc dur! эй, сиди спокойно!, ey, əl vurma! эй, не трогай! 2 устар. см. eyi
Azərbaycanca-rusca lüğət / ey2 межд. 1. эй, эгьей; я; ey oğul! я хва!; ey, bura bax! эй, иниз килиг!; 2. интонациядилай аслу яз наразивал ва мс. къалурдай гаф.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / ey(Borçalı, Kürdəmir, Qazax) yaxşı. – Mənim kefim eydi (Qazax); – Bu ki yap eydi (Kürdəmir); – Sizdən ey olmasın, Məhəmməd mənim yaxın dosdumdu (Borçalı); – Sənin işin saf ey oldu (Qazax)
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.