* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [ər.] Sıra, cərgə, düzgü. Elə ki səflər düzəldi, dəstələr hərə öz yerini tutdu, Koroğlu Tanrıtanımazı çağırdı. “Koroğlu”. // Qatar. Saqın gəzin, laçın gözü görməsin; Qorxuram, səfinizi poza, durnalar! M.P.Vaqif. □ Səf bağlamaq (düzmək, çəkmək) – sıraya düzülmək, cərgə-cərgə durmaq. Qarabaşlar əlləri döşlərində səf çəkib, xanımları gözləyirdilər. Çəmənzəminli. Buğac atasının əlindən tutub bir neçə addım kənara çəkildi və səf çəkib yarımdairə vurmuş igidlərinə əlilə bir işarə etdi. M.Rzaquluzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / səf2 SƏF(F) ə. sıra, dəstə. Səffi-cəmaət məsciddə namaz qılanların sırası; səffi-nial bax səffünnial.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / səf2 сущ. устар. 1. строй (ряд солдат, шеренга, а также воинская часть, построенная рядами). Səfini pozmaq kimin, nəyin нарушить строй кого, чего 2. ряд (совокупность лиц, птиц и т.п., расположенных один к одному, друг за другом в одну линию). Səf çəkmək становиться в ряд, səf bağlamaq становиться рядами
Azərbaycanca-rusca lüğət / səf1 [ər.] сущ. жерге; цӀиргъ, луж (мес. дурнайрин); səf bağlamaq (düzmək, çəkmək) жергеда акъвазун (гьатун), жерге-жерге акъвазун.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / səf