* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. [fars. əsli ər. “əmir”dən] 1. klas. Rəis, başçı, ağa. Hökmünə məhkum olmuşuz sultanımızdır mirimiz. Nəsimi. 2. din. Bəzi adam adlarının əvvəlinə artırılaraq onların seyid nəslindən olduğunu göstərir; seyid; məs.: Mirəli, Mirhəsən.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / mir2 ə. "Əmir" sözünün farslaşmış forması; rəis, başçı, ağa; Məhəmməd peyğəmbərin nəslindən olanların (seyidlərin) adlarına artırılan dini titul.
Azərbaycan kişi adlarının izahlı lüğəti / mir3 f. «əmir»dən. 1) başçı, rəis, rəhbər; 2) ağa, bəy; 3) seyid nəslindən olanların adlarının əvvəlinə artırılır. Miri-hacc hacıların başçısı (Məkkə ziyarətinə gedənlərə səfərdə rəhbərlik edən adam).
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənən ərəb və fars sözləri lüğəti / mir2 1. мир … (первая часть некоторых мусульманских имён, указывающая принадлежность их к религиозному роду). Mirhəsən Миргасан, Mirəhməd Мирахмед 2. устар. глава, предводитель
Azərbaycanca-rusca lüğət / mir1 [fars. əsli ər. “əmir”dən] сущ. 1. клас. агъа, начальник, чӀехиди; 2. дин. бязи инсанрин сложный тӀварарин паярикай сад лагьай, абурун сейид несилдикай тирди къалурдай пай; сейид; мес. Mirpaşa Мирпаша.
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / mir(Cəbrayıl) paxır. – Sərnici mir yeyib deşilib
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.