* azərbaycan dilinin orfoqrafiya lüğətində mövcuddur
* Sözün müxtəlif mətnlərdə yazılışı.
1 is. Bəzi ağaclarda ur kimi çıxan və xüsusi üsulla qurudulub hazırlandıqdan sonra, polad parçasının çaxmaq daşına çaxılmasından hasil olan qığılcımdan alışan pambığaoxşar yumşaq maddə. Qasım kişi çaxmağı daşa vurub qovu yandırır, basır çubuğa. C.Məmmədquluzadə. [Baba] qovu çaxmaq daşı ilə alışdırıb çubuğu yandırdı. Çəmənzəminli. Qazma dama girib, çaxmaq çaxıb qov alışdırdı. M.Rzaquluzadə.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti / qov2 Bəzi ağaclarda ur kimi çıxan və xüsusi üsulla qurudulub hazırlandıqdan sonra, polad parçasının çaxmaq daşına çaxılmasından hasil olan qığılcımdan alışan pambığaoxşar yumşaq maddə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dinib danışdığı davadır, dovdur, Söndürən ruzgardır, yandıran qovdur, (“Eyvazın Çənlibelə gətirilməyi”)
Azərbaycan dastanlarının leksikası / qov1 Qov ilanın bədənindən ayrılmış qabığına deyirlər. Qabıq (dəri) sözü ilə qohumdur. Qova “dəridən qab”, qovak isə “dağarcıq” deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti) Çaxmaq daşından istifadə edərək od almaq üçün vasitənin (materialın) adıdır (trut). Göy (yanmaq) feilinin bir qədər dəyişmiş formasıdır, “yanan” (tez od alan) deməkdir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Azərbaycan dilinin etimologiya lüğəti / qov1 QOV I is. Tez alışan yumşaq maddə. Çaxmaq daşına qov qoyub çəkdi (M.İbrahimov). QOV II f. Çıxıb getməyə, rədd olmağa məcbur etmək. Atam müfti idi, mən artistliyə gedəndə qovdu məni evdən (Anar).
Azərbaycan dilinin omonimlər lüğəti / qov2 сущ. трут (гриб, растущий на берёзе, карагаче, употребляемый при высекании огня). Qov göbələklər грибы-трутовики
Azərbaycanca-rusca lüğət / qov1 I. i. (baş tükündə) scurf, dandruff II. i. (çaxmaqdaşı üçün) tinder
Azərbaycanca-ingiliscə lüğət / qov1 сущ. къав (бязи ттарарал жедай, чахмахдин цӀверекдикай цӀай кьадай памбагдиз ухшар хъуьтуьл затӀ).
Azərbaycanca-ləzgicə lüğəti / qov(Qax) taxıl tökmək üçün içi ovulmuş taxta qutu
Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti.